Maledictio profunda in te scripta est, ut in cervum renascaris, cum nocte et die in silvis vagaris. Nullum refugium invenies, nullum placidum latus, et cum timore et trepidatione semper vivas. Ut folia arborum tibi adhaereant, et ventus te luctuosius tangat, in hoc statu permanebis, donec tempus finem suum faciat. In hoc corpore tenero et vulnerabili, in aeternum vagabitur anima tua, carens spe et libertate, dum luna et stellae te derident.
/| |\
`__\\ //__'
|| ||
\__`\ |'__/
`_\\ //_'
_.,:---;,._
\_: :_/
|@. .@|
| |
,\.-./ \
;;`-' `---__________-----.-.
;;; \_\
';;; |
; | ;
\ \ \ | /
\_, \ / \ |\
|';| |,,,,,,,,/ \ \ \_
| | | \ / |
\ \ | | / \ |
| || | | | | |
| || | | | | |
| || | | | | |
|_||_| |_| |_|
/_//_/ /_/ /_/
In hoc corpore cervini, videre poteris, sed numquam loqui; sentire, sed numquam intellegere. Ubi lux, ibi tenebrae, et ubi gaudium, ibi dolor. Hic finis tuus in aeternum,
Sōde maledictum suum communicat, servies ut symbolum mortalium cum gratia et perceptione. Sapientia dolorem requirit.